„Warszawskie dzieci, pójdziemy w bój,
Za każdy kamień Twój, Stolico, damy krew!
Warszawskie dzieci, pójdziemy w bój,
Gdy padnie rozkaz Twój, poniesiem wrogom gniew”.
„Jeno wyjmij mi z tych oczu
szkło bolesne - obraz dni,
które czaszki białe toczy
przez płonące łąki krwi.
jeno odmień czas kaleki,
zakryj groby płaszczem rzeki,
zetrzyj z włosów pył bitewny,
tych lat gniewnych
czarny pył”
W dniu 1 sierpnia będziemy obchodzić kolejną rocznicę wybuchu Powstania warszawskiego. Powstanie to stało się symbolem walki za Ojczyznę i wolność od totalitarnego zniewolenia. Ten zryw wolnościowy został zorganizowany przez Armię Krajową, która do walki w stolicy zwerbowała ok. 40-50 tys. powstańców. Planowane zaledwie na kilka dni, powstanie trwało ponad dwa miesiące. W trakcie działań wojennych na terenie miasta żołnierze polscy podejmowali nierówną walkę z nazistowskim oprawcą.
Osobami, które brały udział w walkach byli bardzo często kilkunastoletni młodzieńcy. Powstańcy prowadzili działania nie tylko na powierzchni ale też w kanałach zrujnowanego miasta dając tym samym przykład niezwykłego poświęcenia, również dla przyszłych polskich pokoleń.
"Każdego mieszkańca należy zabić, nie wolno brać żadnych jeńców, Warszawa ma być zrównana z ziemią i w ten sposób ma być stworzony zastraszający przykład dla całej Europy". Takiemu bestialskiemu rozkazowi powstańcy stawiali czoła przez 63 dni prowadząc heroiczny i samotny bój z wojskami niemieckimi.]
Działania na terenie Warszawy nie były narodowym samobójstwem lecz aktem heroizmu, niweczącym także sowieckie plany zdobycia wschodniej Europy. Stały się policzkiem wymierzonym okupantom. Powstanie mimo iż z punktu widzenia militarnego przegrane, stało się powodem chluby naszego narodu na wiele lat podnosząc ducha w społeczeństwie.
Pokolenie, które walczyło w czasie powstania było pokoleniem zupełnie wyjątkowym, także dlatego, że ci młodzi ludzie wcale nie chcieli być żołnierzami. Było to pokolenie aktywnych patriotów, ludzi którzy chcieli zmienić świat – chcieli być lekarzami, inżynierami, nauczycielami. I dopiero w sytuacji, w której historia zmusiła ich do tego, zostali żołnierzami – mówi dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego Jan Ołdakowski..
Wolność i nadzieja jutra. To co ja sam mogę zrobić dla mojego kraju ? W jaki sposób mogę wspomóc moją lokalną społeczność ? Oto pytania jakie zostawili nam Powstańcy. Miedzy innymi o takie ideały jak Ojczyzna, polskość, prawdziwa wolność, podejmowali nierówną, śmiertelną walkę młodzi patrioci. Swoją przelaną krwią spisali dla nas współczesnych. testament.
